گرایش به ارتباط با جنس مخالف: مطالعه ای درباب نوجوانان پسرِ مشهد

مسئله اساسی این مطالعه این است که نوجوانان­ِ پسرِ شهر مشهد برقراری رابطه با جنس مخالف را چگونه معنا و بازنمایی می­کنند؟ بدین­ منظور، از رویکرد برساختی- تفسیری و از روش نظریه زمینه­ای و تکنیک مصاحبه عمیق بهره گرفته شد. برای انتخاب نمونه روش نمونه­ گیری هدفمند و برای تعیین حجم نمونه نیز معیار اشباع نظری برگزیده شد. باکمک روش نمونه گیری نظری و هدفمند با 20 نفر از مشارکت ­کنندگان مصاحبه شد و نهایتاً داده ­های گردآوری شده در قالب 13 مقوله محوری و یک مقوله هسته، کدگذاری و تحلیل شدند. نتایج پژوهش مبین آن است که نوجوانان مورد مطالعه، به‌دلیل مشکلات عاطفی، شدت­ یافتن امیال جنسی، و عضویت در گروه دوستان به رابطه با جنس مخالف روی ‏آورده ­اند و رابطه با جنس مخالف برای افراد تحت مطالعه در این پژوهش در حکم پروژه­ای است که از طریق آن بخشی از هویت اجتماعی و نیاز جنسی خود را برطرف می­ کنند. این امر باعث می­ شود در گروه دوستانشان پذیرش اجتماعی لازم را به­ دست بیاورند و از قدرت و نفوذ اجتماعی بیشتری در بین هم­ سن و سال­ها برخوردار شوند. براساس مطالعه حاضر، تجربه رابطه با جنس مخالف، پیامدهای خوشایند و ناخوشایندی مثل وابستگی، لذت عاطفی و جنسی، درگیری های آزاردهنده فضای ذهنی، میل به تنوع­ طلبی و مشکلات تحصیلی را درپی داشته است.